ชีวิตของชายผ้าเหลือง พระพิเนตร จฺนทโชโต วันนี้โยมพี่สาวได้เอา โน๊ตบุ๊คมาให้เลยลองเขียน diary ประจำวันหน่อย เริ่ม อันนี้เริ่มตั้งแต่มาอยู่วัดก่อนบวช มาอยู่แค่สองวัน ก่อนนั้นก็ลองซ้อมท่องบทขานนาคมากันบ้างแล้ว มาวันแรกมาประมาณบ่าย ๓ โมงเย็นมาก็มาหาพระครูเจ้าอาวาชมาแป๊บเดียวท่านให้ไปฝึกซ้อมคำขานนาคกับพระอาจารย์ใหญ่ตอนนั้นก็เริ่มรู้สึกว่าเมื่อยมาด้วย น้ำหนัก ๐.๑๓ ตันของเราต้องตายแน่แน่ทำให้เกิดการกังวลมากแค่กราบเบญจางคประดิษฐ์ก็เมื่อยปวดไปหมด การแบบถูกวิธีก็ไม่ได้ ตายซะมั้ง เข้ามาดูกุฏินอนก็มีเครื่องนุ่งห่มของท่านเดิมที่เพิ่งสึก ออกไปก็รู้สึกแย่เพราะมันทำให้ห้องรกไปหมด แต่ดีที่มีหนังสืออยู่ด้วยหลายเล่มเป็นหนังสือสอบนักธรรมชั้นตรี มีหลายเล่มอยู่ในชุดเดียวกัน ดีจัยมากเพราะตั้งแต่คิดจะบวชก็คิดจะมาอ่านหนังสืออยู่ แล้วลืม บอกไปสิ่งที่ทำให้กลัวอีกอย่างคือ กลัวได้บาบมากกว่าบุญเพราะพระอาจารย์ใหญ่ท่านเตือนว่าการบวชน้อย อาจได้บาบมากกว่าบุญ เพราะฉะนั้นบวชแล้วอย่าทำให้ขาดทุน
พอมาวันบวชจริงพิธีแรกก็คือขอขมาผู้มีพระคุณ ตอนแรกไม่รู้สึกอะไรเลยไม่รู้สึกซึ้งหรืออะไรแต่พอเริ่มก้มไปกราบเท้าแม่ก็ขึ้นเลยในใจยังไม่ได้บิ๊วอะไรให้ตัวเองเลยแต่น้ำตามันทะลัก ต้องบอกว่าทะลัก ปล่อยโฮอออกมาอย่างรุนแรง แปลกสงสัยบาบกรรมมันพลักดันขึ้นมาเองดันออกมาจนทะลัก พอเสร็จพิธี ก็โกนหัวเทศน์สอนนาค และจากนั้นก็แห่เข้าโบสน์ เป็นไปได้ด้วยดีงานนนี้ไม่มีแอลกอฮอล์ จัดงานแบบเรียบง่ายมีแค่ทำกับข้าวเลี้ยงตอนเช้า พอถึงจุดสำคัญคือพิธีในโบสเป็นไปอย่างที่คิดเมื่อยมาก แต่ก็ผ่านมาได้ และ ก็ออกมาตักบาตรพระใหม่ และก็ฉลองพระใหม่ ได้นามว่า จนฺทโชโต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น