โทรศัพท์...ผิด

เมื่อวานมีเรื่องที่สะท้อนสังคมไทยได้เป็นอย่างดี ท้าวความหน่อยคือปกติเราก้เป็นคนที่ทำหน้าที่สั่งยาเป็นประจำทุกเดือนอยู่แล้ว แระเวลาสั่งยาส่วนใหญ่จะสั่งกับผู้แทนยาซึ่งผู้แทนจะให้เรายิงเบอร์ไป เด๋วเค้าโทรกลับมาเอง ขณะที่เรากำลังจะโทรไปหาบริษัทหนึ่งซึ่งต้องยอมรับว่าบริษัทนี้ไม่ค่อยได้โทรไปไม่แน่ใจเบอร์เหมือนกัน เมื่อยิ่งเบอร์ไปนั้นก็มีโทรศัพท์ อีกเบอร์นึงโทรมาซึ่งไม่ใช่อันเดิม เราเลยตอบว่า

ผม : สวัสดีครับบริษัทอะไรครับ

ท่านผู้นั้น : ก็เมื่อกี้คุณโทรมาไม่ใช่หรอ ทำเสียงแข็งดุ

ผม : อ่อครับใช่บริษัท... ใช่มั้ยครับ

ท่านผู้นั้น :ไม่ใช่ ไม่มี นี่คุณคราวหลังโทรหาใครอย่ามายิงเบอร์ แระก็ด่ามาเป็นชุด.........

ซึงเราก็แบขอโทษเค้าเป็นอย่างดี ขอโทษครับ ใครรู้จักเราก็คงรู้ว่ามันจะเป็นสภาพอย่างไรคนขี้เกรงใจอย่างเรา + ปอดแหก แระส่วนนึงเราก็รู้สึกผิดด้วย มันทำให้รู้สึกจิตตกไปทั้งวัน แบบรู้สึกมือชาหน้าชาประมาณครึ่งชั่วโมง เกือบร้องไห้ แระก็เครียดฝังใจกะมาเขียนบล๊อกตั้งแต่เมือวานแต่พอดีต้องขึ้นเวร เฮ่อยังเครียดไม่หายเลยตอนนี้

ไม่เข้าใจขริงๆ คือเด๋วนี้คนไทยไม่มีการจะพูดกันดีๆแล้วใช่ไหม ความอรุ่มอร่วยไม่มีแล้ว สังคมไทยเด๋วนี้อะไรก็ต้องแบบนี้ตลอด อะไรก็โวยก็ด่ามา ผมเจอเรื่องแบบนี้ที่โดนกับคนอื่นๆบ้าง คนข้างเคียงบ้าง ไม่ใช่เรื่องโทรศัพท์อย่างเดียวนะ คือคุณก็คงเคยโดนแบผม เรื่องโทรศัพท์ผิดเนี่ยนะ ปกติผมถ้าผมโทรกลับแบบนี้แล้ว ผมไม่เคยด่าเค้า แระส่วนใหญ่ผมขอโทษกลับอีกด้วย แปลกจริงๆ ความจริงปรากฏการที่คนไทยเด๋วนี้ถูกสร้างมาตราฐานมาตั้งแต่ เสื้อเหลือง เสื้อแดง ที่ไม่มีความอรุ่มอร่วยในทุกเรื่อง เด๋วนี้ใครด่าเก่งใครโวยเก่งเชิดหน่าขูตาในสังคมได้เป็นอย่างดี ไม่ต้องใครที่ทำงานผมก็เยอะ อิอิ